Szedłem do kina nie spodziewając się właściwie niczego, bo recenzje i opinie, jakie znałem, były bardzo różne (głównie negatywne). Ale nazwisko Coppoli jakieś nadzieje na dobre kino mi dawało.
Na wstępie zacznę od plusów tej ekranizacji książki; strona realizacyjna, czyli scenografia, kostiumy, charakteryzacja czy zdjęcia, są tu bez zarzutu wykonane bardzo starannie. Nawet muzyka, choć niepasująca do obrazu, nie raziła mnie specjalnie.
Niestety, powyższe plusy nie są w stanie "Marii Antoniny" uratować. Bo ten film ma niestety kulawą fabułę, nieprzekonujących bohaterów z tytułową młoda królową na czele (Kirsten Dunst nie gra zbyt dobrze), mało odkrywcze przesłanie, że nieodpowiedni ludzie nie powinni rządzić, i kiepskie zakończenie. Najwyraźniej sama reżyserka nie wiedziała, jak to pokazać na ekranie. Z jednej strony mamy życie codzienne królowej Francji (nad wyraz bogate i wręcz z przepychem), z drugiej - jej nieudolność w podejmowaniu politycznych decyzji, co doprowadziło do finału w filmie. Życie prywatne Antoniny można streścić w dwóch zdaniach; małżeństwo polityczne z młodym następcą tronu i przelotny romans ze szwedzkim żołnierzem. Jakoś nie bardzo ten wątek wyłamuje się spoza schematów popularnych w kinie amerykańskim, i to nawet tym przeznaczonym dla nastolatek.
A przecież "Między słowami" tak pięknie potrafiło oddziaływać na widza swoją odmiennością, m.in. w tym, że reżyserka ograniczyła wydarzenia, a skupiła się na emocjach klarownie przez aktorów pokazanych. Tutaj emocje są raczej nieobecne, wręcz szczątkowe i kiepsko pokazane przez aktorów.
Kilka ironicznych scen a propos próżniaczego życia na Wersalu to za mało, by film uznać za warty zobaczenia. Ale to jest wyłącznie moja prywatna opinia i każdy rzecz jasna, może sam się o tym przekonać.